PZL S-4 Kania
 PZL S-4 Kania 3 w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
górnopłat zastrzałowy o konstrukcja drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
2 września 1957 |
| Wycofanie ze służby |
1970 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik gwiazdowy, 5-cylindrowy M 11D |
| Moc |
125 KM (92 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12,16 m |
| Długość |
8,72 m |
| Wysokość |
2,35 m |
| Powierzchnia nośna |
19,70 m² |
| Masa | |
| Własna |
660 kg |
| Startowa |
975 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
171 km/h |
| Prędkość minimalna |
63 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,5 m/s |
| Pułap |
5 100 m |
| Zasięg |
580 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
PZL S-4 Kania – polski samolot szkolny do holowania szybowców.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat pięćdziesiątych inż. Eugeniusz Stankiewicz opracował samolot szkolny przeznaczony do szkolenia pilotów i holowania szybowców oznaczony jako PZL S-3 Kania. Samolot ten został zbudowany w 1951 roku, ale nie został jednak dopuszczony do eksploatacji a zbudowany prototyp stojący na lotnisku Aeroklubu Warszawskiego uległ ostatecznie zniszczeniu.
W 1956 roku samolotem tym zainteresowała się Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu. Projekt zmodyfikowano a nowy otrzymał oznaczenie PZL S-4 Kania 2. Prototyp ten został oblatany w dniu 2 września 1957 roku.
Następnie zbudowano kolejny prototyp oznaczony jako PZL S-4 Kania 3, który posiadał powiększone usterzenie pionowe, prototyp ten został oblatany w dniu 19 września 1958 roku. Rozpoczęto również budowę kolejnego prototypu oznaczonego jako PZL S-4 Kania 4, który został ukończony dopiero w 1964 roku w Lotniczych Zakładach Naprawczych w Krośnie. Po zbudowaniu w WSK Mielec drugiego prototypu zrezygnowano z dalszej budowy samolotów tego typu, gdyż zaniechano w Polsce produkcji silników M 11, które to miały być użyte do napędu samolotu. Ostatecznie zbudowano trzy prototypy samolotu PZL S-4 Kania.
Użycie
[edytuj | edytuj kod]Samoloty PZL S-4 Kania były używane w aeroklubach do holowania szybowców, dwa pierwsze prototypy Kania 2 (nr rej. SP-PAA) i Kania 3 (nr rej. SP-PBB) w Aeroklubie Mieleckim w Mielcu i prototyp trzeci Kania 4 (nr rej. SP-PBE) w Aeroklubie Podkarpackim w Krośnie. Zostały wycofane z użytku na początku lat siedemdziesiątych.
Samolot PZL S-4 Kania 3 po zakończeniu eksploatacji został przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, gdzie znajduje się do chwili obecnej.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Samolot PZL S-4 Kania jest górnopłatem zastrzałowym w układzie parasol. Konstrukcja półskorupowa, drewniana. Kadłub pokryty sklejką i płótnem. Kabina odkryta dwumiejscowa.
Napęd stanowił silnik gwiazdowy, 5-cylindrowy, chłodzony powietrzem. Napędzał on dwułopatowe śmigło drewniane.
Podwozie klasyczne, dwukołowe stałe.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski: Polski przemysł lotniczy 1945-1973. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974.